”Deze foto is onderbelicht” klinkt meestal niet bepaald positief. Toch kan het in sommige gevallen prachtig zijn, en soms zelfs hard nodig, om een foto te onderbelichten. In welke gevallen is dat, en hoe doe je het?
Wanneer onderbelichten nodig is
Als je een foto onderbelicht, wil dat zeggen dat je er minder licht op laat vallen dan je anders zou doen. In automatische stand meet je camera de hoeveelheid licht en past de sluitertijd en opening van het diafragma daarop aan. Maar soms krijg je daardoor niet het gewenste resultaat.
Dat gebeurt bijvoorbeeld als je iemand fotografeert met een donkere huidskleur. De camera doet zijn lichtmeting, ziet dat er weinig licht gereflecteerd wordt en besluit om de sluitertijd langer te maken, zodat de foto lichter wordt. Dit geeft echter een vreemd effect op de uiteindelijke afbeelding: de huidskleur wordt te licht, en de achtergrond nog lichter.
In dit soort gevallen is het verstandig om de foto te onderbelichten. Maak de sluitertijd korter en/of verlaag de lichtgevoeligheid door het ƒ-getal te verhogen. Hierdoor krijgt de persoon op de foto weer een normale huidskleur en is de achtergrond ook mooi in beeld.
Onderbelichten voor een dramatisch effect
Onderbelichten doe je niet alleen als je anders “rare” foto’s krijgt: je kunt het ook gebruiken om je foto’s een dramatisch effect te geven, bijvoorbeeld als je een zonsondergang fotografeert. De camera zal automatisch iets kiezen om zowel het contrast op de voorgrond en de horizon te laten zien, als de kleuren in de lucht. Dat is natuurlijk prima, maar soms zijn de kleuren in de lucht belangrijker dan wat er op de voorgrond gebeurt. In zo’n geval kan het goed werken om de foto te onderbelichten.
Bekijk het voorbeeld hieronder. Op de eerste foto hebben we de camera gewoon z’n eigen ding laten doen. De lucht vertoont wat mooie kleurverschillen, maar de lucht ziet er nog erg blauw uit - veel lichter dan het daadwerkelijk was. De grashalmen op de onderste helft van de foto kunnen we nog redelijk makkelijk onderscheiden van het strand.
Op de tweede foto hebben we iets onderbelicht: de lucht vertoont nu meer contrast, terwijl het contrast op de voorgrond afneemt. De grashalmen zijn als je goed kijkt nog nét te onderscheiden van het zand daarachter.
Op de derde foto hebben we flink onderbelicht. Met name de wolken rondom de zon hebben daar baat bij: we zien rondom de zon een scherp contrast en ook de weerspiegeling in het water ziet er lekker onheilspellend uit. De grashalmen zijn nu niet meer te onderscheiden van de voorgrond en lijken zelfs een beetje weg te vallen tegen het water. Door de sluitertijd te verkorten, hebben de foto’s een dramatisch effect gekregen.
Meer tips over onder- en overbelichten? Of heb je zelf een mooi voorbeeld? We horen het graag!
